Netgedichten

netgedicht (nr. 27.751):

Het kind in glas

Soms zijn de dagen korter
dan de stappen die je wilt zetten
en moegedragen woorden je beletten
om te spreken

over vroeger dat niet meer telt
doch wel het gevoel dat de rode sintels
van het pas aangelegd terras doet schreien

en nood zich aan liefde hecht
die verstoort in een
couveuse ligt te ademen

waar brengt mijn religie mij
wanneer ik verwoord dat
vele levens het anker kan laten
vieren met het touw dat zonder eind

een stil verdriet kan raken
door het schip stuurloos
naar huis te laten varen