Netgedichten

netgedicht (nr. 27.989):

Licht

In het licht
Dat zich aan de schaduw ontrekt
En pijnloos de naden van de tijd weet te vinden.

Zonlicht mag het niet heten,
Maar de angel is er ook al uit.

Zo zit hij daar.
Bier met een rietje,
In ijs geschonken.

Noorderlicht,
Zuiderlicht.
En de rode zee is dicht.
Egypte aan de horizon.

Hij schrijft op een kaart:
'Groeten uit een land ver weg',
Terwijl hij droomt.

Het natte krijt
Droogt in zijn handen.
Hij lacht bij termen,
rotsen en stenen die het licht niet dragen kunnen.

Verdwalen kan hij niet,
Want hij is niet onderweg.
Zijn hart als orgel in zijn oren.
Met de spetters van een halve fontein die zijn inkt verlopen laat.

Het is tijd.
Het licht verdwijnt.
Hij gaat.