alleen jij
te midden van wind
hang ik rozen tegen de muur
omlijst de bladeren met een museumstuk
rood
zoals het alfabet van liefde
dat verzinkt in vochtige voegen, zo vaak
beschreven en weer heengegaan
een dag, een uur, een week
of duizend en meer jaar
tot er niets meer over is
dan een beknot bedrog, de zware last
van het zwijgen
woorden ongebruikt
ik laat los
en rechtvaardig de spijkers in mezelf
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 17 september 2009
Geplaatst in de categorie: psychologie
jij bent zo goed in wat je doet
Weeral genoten dichteres Kerima Ellouise
Heel mooi!