Netgedichten

netgedicht (nr. 28.202):

Ze krijt

wit stof dwarrelt van het zwarte bord
wist de cirkels en de lijnen
waarin de kleine meid
haar hart heeft uitgestort

ze krijt omdat haar zielsverdriet
onopgemerkt is weggevaagd
de tekening niet is begrepen
het leken enkel strepen

die ze zomaar had gezet
zonder veel benul
terwijl zij als een tovenaar
de vloek wilde bezweren

harde taal verdrijven
uit vertrouwde monden
de peuter miste spreuken
die haar leed verzachten konden