Netgedichten

netgedicht (nr. 28.388):

Een handvol duisternis

met wat
streepjes licht
en een handvol
duisternis zit ik
op de rand
van mijn bestaan

nog het minste
met mezelf begaan
zoek ik met licht
een wankel evenwicht
maar als ik kijk
verdwijnt realiteit

blijft alleen de pijn
de chaos van steeds
iemand moeten zijn
mezelf verliezend
in fragmenten die
nooit mochten hechten

mijn leven
vaak verpestend
door hun zwart en wit
de warme kleuren
uit mijn eigen bron
heb ik altijd gemist