Netgedichten

netgedicht (nr. 28.420):

Het venijn van de herfst

Gelezen woorden bestrijken
mijn hart zoals een herfstblad
zich nestelt in een voeg van een
gestorven leven, de vrijheid
was het cement dat zich kon
buigen naar ieder moment

moe is het hart, het lijkt alsof
er geen dromen meer zijn

terwijl het zicht naar buiten
het leven leert om te houden
van de stilte

die tijdloos de herfst
voorbij laat gaan in een
religie zonder status