uit het dagboek van een wintertuin

alles
begint opnieuw

zo ook de roos
die sterft door het niet verstaan
van dode ogen

en hoe de maan papieren vogels oplaat
langs touwen die de eenzaamheid
in lege buiken knopen

gebarsten zoals oude winterbomen
zwart beslagen

het wenken naar de afgrond
de onopgemerkte pijn

bloei dan, mijn roos
en leg je in het helder licht

schoonheid
kent liefde, streelt schaduwverzen
eeuwig

en zo hemels buigend






*geïnspireerd op het gedicht ‘ de roos’ van Julius Dreyfsandt zu Schlamm

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 12 oktober 2009

miemakehotmail.com

uit het dagboek van

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 19 stemmen 343