nabij zijn
soms
wordt in dit lichaam het sterven
geopend
groot genoeg
om alle liefkozingen
onaangeroerd te laten
of om de richting van verbeelding
te veranderen
wanneer het de vorm
van de nacht aanneemt en naamloze schimmen snijdt
uit tranen van een vlinderboom
slechts door jou ingewijd, nog voor nevels
uit mij glijden als wijzers van het weten
vaak zonder wind of tederheid
of het stille van
poëzie
waarin het leven weer terugkeert
na het groeten van het wentelkind
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 24 oktober 2009
Geplaatst in de categorie: psychologie
prachtig geschreven! Het raakt.