Kwetsbaar
Gisteren.
Ik wrijf door mijn ogen.
De ochtend vindt mij en wil me
laten meestromen. De belofte van tijd.
De radio speelt met een oude blik.
Praat zich rond mijn lijf
alsof ik dan meer zichtbaar word. Een onafgemaakte
verklaring.
Ik voel me een vreemdeling
tussen de vriendelijke stemmen. Een passage. Het zou een uur
van stilte moeten zijn. Vanzelf.
Maar voor één keer
wil ik de wereld niet buitensluiten. Het is als een meeuw
in een mens leggen. Het verbinden met de roep.
Ik verlang naar zee
en het wonen in een warme vissenbuik.
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 27 oktober 2009
Geplaatst in de categorie: psychologie
Ik lees ook prachtige beeldspraak en eentje trof me en viel me echt op. Het gaat om deze zin :"De radio speelt met een oude blik."
Heel mooi gevonden.
mooi verwoord.