Netgedichten

netgedicht (nr. 28.868):

Lentewacht

Zijn moeder zal wel overleden
ze was toen al oud, maar zijn gedichten
houden reeds in de herfst winterslaap
draaien zich op hun zijde
als ze snurken

In het gelaat vallen strepen
zo vredig liggen ze
helemaal niet bang
De wereld vergaat toch wel buiten
binnen leven ze heel lang

Als wakker ze worden met trommelgeluid
rijen vormen in marsgelid
met de voeten stampen in de ochtenkou
vormt boven hen zich een damp
van losgeslagen woorden