Netgedichten

netgedicht (nr. 28.991):

Op mijn brommer

Scheuren door polders en over boerenwegen
van dorpen naar steden dan steeds heen en weer
of de zon nu scheen, of in zware slagregen
dat kon me niet schelen, ik zat toch in het leer

steeds sneller en sneller schoot ik alles voorbij
elk maximum overschreed zo die brommer
met de wind om je kop voel je, je pas echt vrij
niet verstandig, maar niet meedoen was dommer

Ze kunnen geniepig ergens verdekt gaan staan
heren der “Hermandad” stiekem op de loer
en juist als je lekker op topsnelheid wilt gaan

wordt je justitioneel promotievoer
de brommer ging zonder-meer op de rollerbank
hij staat nu één-bij-één in de vensterbank.