Netgedichten

netgedicht (nr. 29.147):

Onthuld in geborgenheid

Verontrustend en gelijkend
op een kale implantaat
stroomt het leven weg
het is alsof de nageboorte
nog schreeuwt met de stem van het kind

doch de genade is eindeloos
en het bloed dat van voren en
van achteren de rijmelaars laat dichten
hecht zich nu aan mijn handen

al vond de nacht niet wat ik zocht

en zie ik in de spiegel
van jouw gelaat nog
het kwispelen van je staart

Schrijver: elze, 22 november 2009

lia_elze

hotmail.com

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: dieren

hond

ziek

4.5 met 8 stemmen

445

Er zijn 6 reacties op deze inzending:

Naam:: katty
Datum:: 23 november 2009; Ben er stil van en helemaal ontroerd...

Naam:: Ludy
Datum:: 23 november 2009
Email:: ludy.roumengmail.com; Meesterlijk gedicht.

Naam:: jan haak
Datum:: 22 november 2009
Email:: janhaakzonnet.nl; Zoiets maakt je sprakeloos- al vind je desondanks mooie woorden, Elze...

Naam:: Martien Montanus
Datum:: 22 november 2009
Email:: mamamoloxs4all.nl; Een prachtig schrijven!

Naam:: Manuel Van den Fonteyne
Datum:: 22 november 2009
Email:: drebddronefishmsn.com; Ijzingwekkend, vooral die eerste strofe om dan toch nog de glorie te ontwaren in de laatste. Knap dicht elze.

Naam:: windwhisper
Datum:: 22 november 2009
Email:: schorpioen49ziggo.nl; Een gedicht waarbij tranen wimperen.

Geef je reactie op deze inzending: