Netgedichten

netgedicht (nr. 29.238):

Boom zonder blad

Nu jij bent verkast
nog net geen plant
voel ik wat ik zolang
al uitstel, nog niet wist
hoe moe ik ben
of speel ik nu de egoïst
omdat ik nu zo
naar rust verlang

vandaag ging ik wat eerder
je hing daar in de sara
zo bleek, maar ook verrast
ze is zo klaar hoor
zei het hoofd ach ja
ze weet echt niets meer

u neemt haar toch wel
even mee naar buiten
ze is het al vergeten
maar ik heb het haar
eigenlijk wel beloofd

in de rolstoel ging je tekeer
samen met een vloek
en een zucht zijn we
naar buiten gevlucht
ze weet echt niets meer
dreunde nog na
ik was verdoofd

de natuur was omkleed
met herfsttooi
je wees naar een boom
met een stralend gezicht
alsof je wilde zeggen
als je maar één ding weet
een boom zonder blad
is ook mooi.