Netgedichten

netgedicht (nr. 29.284):

Hoe waaien de wimpels

Buurman die ik steels weg zag lopen
na Zwarte Piet op de voordeur sloeg
en mijn vader gekscherend vroeg:
“doen wij zo laat de deur nog open?”

mijn broertje die onder tafel kroop
zoals hij dat ook bij donderen deed
Sint Nicolaas die de kamer in schreed
slingerde mij tussen schater en hoop

ik was wat ouder en dus niet zo bang
voor dreigende roede en jute zakken
geloof in de mythe begon te verzwakken
de twijfel beheerste me al wekenlang

tot Sint me vroeg om bij hem te komen
en zei dat ik in het Boek stond vermeld
hij alles wist… want aan hem was verteld
over speelgoed waar ik van bleef dromen

dat hij tegen hoofdpiet toen had gezegd
rap mijn cadeau in een winkel te halen
en ik mijn moeder vol liefde zag stralen
wantrouwde ik niet en geloofde oprecht