Netgedichten

netgedicht (nr. 29.313):

Angst voor dementie

Dat ik neergelaten in jouw wei
aan het gras de geur herkende
als dat van mij en sporen ver voor
gisteren die in verbeelding
nog van liefde spraken

en dat ik niet jouw liefdesheuvel
herkende uit die ontelbare
piramides die ik had bemind

toch ontleedde jij
mijn woordspelingen
en dichtte mij terug
naar daar vanwaar ik kwam

maar desondanks zijn de bloemen
in onze tuin nog net zo mooi als toen

[ het zijn jouw woorden die je fluistert
in mijn oor]