duo-gedicht:
Mise-en-scène: Het erfrecht van de hoop
wuif naar mij
en hoor hoe de wind stil valt
in het water
en de stenen van een volle maan
laat mij
aan uw schaduw beklijven
ik zal zwijgen
als een woord
dat rijpt in het wollen huis
diep
de groet
aan een beladen boom; de eerste ster
en vruchten door het raam
ik zal uw passen niet vertragen
de aarde kan ik immers op mijn schouders dragen
zeeën zullen open waaien, als vogels zonder grenzen
geen tak of dode twijg zal zich nog verborgen wensen
zie de einder
door gedachten heen
de dag die ik in het hart laat drijven
en in niets meer dat zich nog
verloren waant
voel de duif
hoe ze broedt op het nest van een nieuwe morgen
of laat ons schuilen in de grot met tegenlicht
waar zelfs gisteren werd geborgen
zo denkt
zo vraagt
zo zwicht
het zand
door helmgras gevangen
doch verlangend op de zon gericht
* duo-gedicht van julius dreyfsandt zu schlamm en kerima ellouise *
Inzender: kerima ellouise en julius dreyfsandt zu schlamm, 6 december 2009
Geplaatst in de categorie: psychologie
Ik vind dit in één woord geweldig, jullie mogen wat mij betreft nog eens zoiets doen.
Verschillende woorden en beelden van twee verschillende schrijvers geweven tot één gedicht : een prachtig resultaat !
Heel graag gelezen.