de dood van december
Traag valt een herfstblad op mijn pad
en ik dien nederig te wezen
- tegen elk wat wils -
wanneer ik mijn tred verzet
door afgestorven bladeren
geen schaduw of verlangen
bietst van het geluk om me te raken
en het is alsof
december de dood zacht in mij laat spreken
ofschoon ik met liefde de adem proef
welke in mij een weeïg gevoel
laat flamberen in het vuur dat
de kou in mij laat verdwijnen
Geplaatst in de categorie: jaargetijden
mooi gedicht