Netgedichten

netgedicht (nr. 29.590):

Kristalbloemen

Nu pas zie ik
dat ijsbloemen
op het glas
door koude lucht
met een zucht
in schitterende
verschijningsvormen
prijken

we zullen vandaag
niet naar buiten
maar naar binnen kijken

hoe lichtstralen
een poging doen die
bloemen te ontdooien
als sneeuw voor de zon

uit zelfbehoud
voor later
vormen ze een regenbui
ééngeworden met
alle druppels
in het water
waar het ooit begon

als het gaat opklaren
zich mee laten stromen
dromen ze van een tijd
dat ze kristalbloemen
waren