het stofgoud van de Heer Wietewuiten
kreeg ik zulke brieven
van zacht allooi
waarin beelden zich neerleggen, haast stervend
zoals het kan zijn tussen twee mensen
pastelbroos
dan schreef ik woorden, vingertikkend licht
als heildronk, wensdroom
in een witte eindigheid
het waden waardig door fluisterlingen; een liefdessaga
in deze gorgel des levens
kreeg ik zulke verzen, glinsterend
en om nader te beleven
dan zou je de bladeren horen kraken
vol ernst
en tot poëzie dwingend
in een ondraaglijke schrijfheid
misschien zou ik dan niet
op deze manier willen beademd worden
aangeboden, tweemaal
* als dank aan de Heer Wietewuiten (en met toestemming )
voor zijn zovele waarderende en poëtische reacties onder mijn schrijfsels heb ik er een aantal verzameld en aan elkaar geschrijfseld. Het zijn volledig zijn woorden ! *
Geplaatst in de categorie: bedankt