Netgedichten

netgedicht (nr. 30.275):

De nevel voorbij

Drenkelingen zijn we
die wanhopig over schemergrenzen reiken
naar het licht dat werd geroofd uit ogen
van een mens wiens zien zo lief had

tevergeefs

de dood
heeft elke sprank gedoofd
en laat ons achter in een leven zonder

tastend

zoals de horizon
die voor zichzelf ongrijpbaar lijkt
maar vaag een stormzee nog in het oneindig voert

zo drijven wij nu doelloos door de stilte van jouw naam