langs water

stil loop ik over glibberige
half bevroren paden
wanhopige schouders
keren stijf naar binnen
en houden mij vast

statig nadert de zwaan
koud koningsblauw water
volgt golvend haar gang
tot zij me ziet
en hoopvol naar de kade zwemt

niets heb ik te bieden zwaan
dan wanhopige schouders en
gebalde vuisten
die mij gevangen houden
sierlijk keert zij om

haar nek fier omhoog
laat zij verwachting los
en scheert vol nieuwe hoop
naar het moment van nu
neem mij mee roep ik nog

neem me mee.....

Schrijver: marije hendrikx, 1 februari 2010

maryama37hotmail.com

Biografie van deze schrijver

emoties loslaten psychologie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 7 stemmen 284