Carillon Silence
ik wil niet denken
aan de wijzers die je in enkelvoud
neerschrijft
tussen alles
en niets
omdat je ziel geen luisterlongen
draagt in het zwarte hart
van de rivier
waarin je torens bouwt
als tijdgeraamtes
getooid met jaarringen uit mijn zacht verdriet
dat in trage schreden
en zonder verweer
neervalt tot laag onder de grijze
waterlucht
waaronder ik sterf
verga
diep in mij
en in het kerkerraam verscholen
il y a partout le silence
silence
partout
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 11 februari 2010
Geplaatst in de categorie: psychologie