Netgedichten

netgedicht (nr. 30.729):

Grind

Er knerpen kiezels in mijn hoofd.
Ik wankel in het knarsend grind
op zoek naar rust die ik niet vind
in taal, in denken. Licht gedoofd

omdat de schemer mij belooft
dat hij zal troosten wie hem mint
en ramen dicht opdat de wind
geen schilfer uit mijn denkpad rooft.

Het duister kent dit broze huilen
om struikelstenen, hobbels, kuilen
en sust me tot ik in mijn dromen

geen lanen afgezoomd met bomen,
geen knusse, kronkelige stegen,
maar 't gaan beschouw en niet de wegen.

Uit mijn bundel "Verzinnen", informatie op Unibook.com.
Ook van dit sonnet bestaat een gezongen versie, te beluisteren op mijn weblog.