Wichelroedde naar kleuren
hij schreef
zijn scherven
bracht ze als glas
dacht de vorm
van kristal te gaan erven
in de toon klonk de barst
hij polijstte
de scheuren dacht
mat transparant
wichelroedde naar kleuren
maar zag en vond
geen oorzakelijk verband
presenteerde zijn schrijven
klinkend als klok maar
uurwerk en wijzers waren kapot
Zie ook: http://wilmelkerrafels.deds.nl
Schrijver: wil melker, 17 februari 2010
Geplaatst in de categorie: liefde
wordt het scherp van scherven bot. Mooi gedicht