Netgedichten

netgedicht (nr. 30.869):

Alleen maar dansen

In zweterige kroeg,
waar rook nog stiekem
in rondjes buiten geblazen
in kleding trekt,
durft de man geen vuur te vragen
en danst hij wat verlegen
rond de borsten van de dame
die het licht naar binnen bracht.

Hij wil haar vragen
mee te gaan
en met hem te vrijen
tot de zon
gaten in gordijnen prikt.

Hij danst wat verlegen.

Tot de lichten branden
en het licht
met al haar schoonheid
weer de nacht verlaat.

Niets te praten.
Daar
blijft hij
gelaten.