ongedateerd

een lange rij mensen.
telkens ik mijn ogen open,
sta ik weer helemaal
achteraan.

de grond is ongevoelig,
mijn tas zwaar, op iedere plek.
het komt in golven, ook het vastklampen.

misschien vergis ik mij van plaats
en sta ik naast een koorddanser. de vraag verdwijnt;
het touw verandert.

de tas staat voor mijn voeten.

dode hoeken krijten uit het zijvak,
daartussen vele hoofden, voor wie ik was,
nog zoveel wilde zijn.

ik draai me om.

een liefdeswoord valt op zijn rug
en breekt.

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 1 maart 2010

miemakehotmail.com

ongedateerd

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 21 stemmen 254