inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 31.044):

Ik laat het licht aan

Heb mezelf gezien met 'n vies gezicht
Ik laat het licht aan
Dronk jouw wijn, jatte toen je man
Ik laat het licht aan

Papa is niet slecht, hij is strikt
Ben niet bang, met dekens over mij heen
Ik laat het licht aan
Kleine meisje onder het bed
Was het mijn schuld, iets wat ik zei
Ik laat het licht aan

Zeventien en kapot van binnen
Snij mezelf om mezelf te voelen
Laat ik het licht aan
Eenentwintig en op de vlucht
Van mijzelf en iedereen
Laat ik het licht aan

Omdat ik liefde wil
Ook al weet ik er niet veel van
Ik het nooit gehad heb
Niet wetend wat te doen
Kan de pijn ongedaan worden
Ik zwoer God, dat ik nooit zou worden wat ik nu ben

Vallende sterren, en sprookjes
Was ik mezelf in een oceaan
Mooie littekens van sigaretten
Zal ik nooit vergeten

Nog steeds bang alleen te zijn
Wensend dat de maan me naar huis volgt
Laat ik het licht aan
Laat ik het voor altijd aan



Geïnspireerd door 't nummer "I leave the light on" van Beth Hart


Zie ook: http://ladylove40.punt.nl/

Schrijver: LadyLove, 2 maart 2010


Geplaatst in de categorie: verdriet

3.3 met 7 stemmen aantal keer bekeken 304

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
pama
Datum:
2 maart 2010
Email:
pebmartenskpnmail.nl
Intens verdriet blijft het hele leven, heel mooi verwoord.
Naam:
i
Datum:
2 maart 2010
Email:
palingworldonline.nl
mooi...en laat het aan dat licht!
Naam:
Martien Montanus
Datum:
2 maart 2010
Email:
mamamoloxs4all.nl
Indrukwekkend geschreven, die altijd blijvende angst en pijn!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)