Netgedichten

netgedicht (nr. 31.340):

Ik kon er naar fluiten

Ze floot naar me
ik kleurde wat
ben dat niet gewend
brutaal keek ze me aan
haar kopje scheef
als of ze zeggen wilde
fluit je ook naar mij

ze floot nog een keer
was de moeite waard
ik dacht morgen
is ze mij vergeten
doet ze net of
ze mij niet kent
het betekend niets
ik verliet het balkon
maar zij bleef

morgen zie ik haar weer
bedacht ik fluitend
op de fiets