Netgedichten

netgedicht (nr. 31.741):

Gewoon gras

Een waas van dauw
met schaduw kou
bedekt het groene gras
de zon kan hier
niet omheen draaien

de aarde wil hier
niet stil blijven staan
met dit groen kan
het alle kanten opgaan

als de lucht is vervuld
met engelen geduld
kruipt de zon je voelt
aan alles dat zij
terrein heeft veroverd

dan wordt de natte
grasmat betoverd
in een veld smaragd
schitterlicht graast
er nu rustig vol liefde
in blinkende pracht