inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 31.802):

Aubade

Onze merel zingt in ‘t vroege uur van de dageraad,
zijn geluid van hoge tonen klimt boven het ruisen
van de wind in de bomen, maar zwijgt in de nacht,
opdat hij niet de sterren van het hemeldak blaast.

De grote rode zon klimt boven de horizon en de
merel denkt dat ‘t zijn werk is, stapt trots rond,
viert de geboorte van de nieuwe wereld en danst
euforisch de regenwormen uit de zwarte grond.

‘s Morgens zit hij op de vensterbank bij het brood
dat ik serveer en brengt mij als dank een aubade,
althans dat geloof ik zo graag, laat mij in die waan.

Als hij, stank voor dank, een ‘cadeautje’ achterlaat,
zeg ik boos dat ik hem verlaat, palmt hij me in met
een prachtig lied; hij verstaat alleen de vogeltaal.

Schrijver: Custor
Inzender: Janneke Koster Baas, 9 april 2010


Geplaatst in de categorie: vriendschap

2.6 met 19 stemmen aantal keer bekeken 1.087

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)