Netgedichten

netgedicht (nr. 31.872):

Herinneraar als tijdreiziger

Door een stoornis in m’n brein of een gave, aan U de keus,
word ik bij intensief herinneren van ‘n gebeurtenis, er naar
toe getrokken, glij in ‘n waan naar tijd en plaats, herbeleef
een stukje verleden met familie en de vrienden van toen.

De waan waarin ik glij is krachtig, gevoelsmatig is er geen
verschil met een gebeurtenis in het heden. Het heden is de
toekomst van de vrienden uit de herinnering, dus ken ik
het vervolg van hun leven en dat is niet altijd positief.

Denkend aan een overleden vriend, waan ik mij met hem,
volgens beelden uit m’n herinnering, op het terras op het
Domplein; hij praat over z’n plannen en dat doet nu pijn,
de toekomst kennen is soms niet fijn, want de pijn is echt.