inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 31.941):

Dertien momenten van inspiratie

Mijn ego staat niet toe klein te zijn
ik ben er niet groot genoeg voor.
Beschrijving met een minimaal aantal
woorden, vraagt om maximale kennis.
Op de ravijnrand is het uitzicht het
mooist, fluistert de duivel in m’n oor.
Onze plicht is de aarde beschermen
wat zonder ons niet nodig zou zijn.
In dromen is de mens onbewust van
zijn beperkingen, er zijn veel dromers.
Brul niet als ‘n tijger als je de macht
van ‘n kat hebt, dat loopt verkeert af.
Als meerderheid heerst is intelligentie
een last en duikt de wijsheid onder.
Kunstenaars zijn meestal gekwelden
gelukkigen voelen minder kunstdrang.
Eén overstroming slijpt geen bedding
de rivier is gevolg van herhalingen, zo
wordt ook ons brein geprogrammeerd.
We duizelen van de informatie maar
we zwemmen ook zonder verdrinken.
Wie geluk zoekt door wonen in z’n ziel
loopt er meestal mee onder zijn arm.
Na ‘n pijnlijke sterven volgt de lange
weg naar de hel, grijnst de oude kerk
eeuwenlang bron van hun inkomsten.
De klok die ‘t eind van onze tijd luidt
zien wij niet, komst van de toekomst
houdt ons tot het eind toe netjes.
***

Schrijver: Custor
Inzender: Janneke Koster Baas, 16 april 2010


Geplaatst in de categorie: filosofie

4.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 185

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)