Netgedichten

netgedicht (nr. 32.182):

"liefde" in een luchtbel

Pijn.. ging voorbij
toen zij zei;
vergeet mij...
Vergeet.. al wat we elkaar hebben gegeven..
laat ons gaan..ver..uit elkaars leven.
Laat onze "liefde" zweven..
Als een luchtbel, hoog in de lucht.
Kijk, zei zij,..met een verlichtende zucht...
...onze luchtbel spat uiteen...
voel je die druppels om ons heen..?
Dit is ons laatste restje verdriet..
want meer dan dat.. was er niet.
...hij begrijpt haar wel..
al scheppend van.. alweer.. een nieuwe luchtbel.