inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 32.579):

prima luna

waarom, mijn vriend

ben ik in dromen de ochtend;
het koor van licht dat waarheid met
ruime vleugels draagt

de boomvrucht
omlijst door vreugde; het dauwgeritsel
van het vroege uur

waarin ik mijn handen vind
om elk gebaar van liefde te beantwoorden

en dat de dag sterker maakt
met zachte binnenstem

waarom, mijn vriend
wil ik weten van het zijn, aanvaardt de rivier
haar gemurmel

het kind dat zo helder zingt
in het schaterend water

vertel me, vriend
de nacht is lang

waarom wordt mijn stilte
steeds groter


Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 15 mei 2010


Geplaatst in de categorie: psychologie

3.7 met 18 stemmen aantal keer bekeken 250

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Naam:
Hilly Nicolay
Datum:
17 mei 2010
Email:
voorjaarsvlinderhotmail.com
In de stilte versterkt, toont het leven zich op z’n mooist. Door een dekentje van dauw warmt, kleurt de zon de vrucht.
In zachte golfjes ruisen vragen weerspiegelend op het water mee.
Dat, wat we niet kunnen beredeneren. Klasse dit gedicht!
Naam:
lijda
Datum:
16 mei 2010
Email:
lijda-zielemanhetnet.nl
Wat een diepgang spreekt uit dit gedicht, we worstelen met het "zijn" en koesteren het leven, mooi verwoord.
Naam:
Ludy
Datum:
16 mei 2010
Email:
ludy.roumengmail.com
Mooie vragen waar het antwoord in besloten is...
Naam:
pelgrim
Datum:
15 mei 2010
hoe groter de stilte, hoe langer de tijd -totdat beide in elkaar opgaan, het leven zich volmaakt voltrekt als; Nu. Een mooi gemurmel uit de nacht!
Naam:
Gerardo
Datum:
15 mei 2010
deze prachtig omlijste vraag kan alleen door de persoon zelf beantwoord worden, daar zijn die nachten voor....

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)