in de dagen van mei
de ochtend komt binnen
met het grote blauw in zijn handen
dwaalt verder, werpt bloemen in het water
en jonge schaduwen
die nooit genoeg van elkaar krijgen
leggen zich licht, klein en onkreukbaar
ik keer terug naar het begin
doe mijn ogen open, rond mij in armen
als knoppen zonder tegentijd
half verscholen
in het kortverhaal van stollende vlinders
te kort voor wat was;
woorden rondom de navel
en de minste waarheid op mij
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 17 mei 2010
Geplaatst in de categorie: psychologie