Netgedichten

netgedicht (nr. 32.659):

Stomheid

Goed:
ik ben geen redelijk wezen.
Verloor mijn reden al
in ratio,
mijn ratio ook reddeloos verloren.

Mijn ogen storen
duisternis.
De herrie van mijn naaste buur,
heb ik nog het meeste lief.
Want hoezeer ik ween,
om bloemen in de knop gebroken,
ik heb haar zoetheid nooit geroken.
De klanken kan ik hier niet horen.

Vrienden, broeders,
strijdmakkers met speren in uw handen;
vergeef mij alles wat ik deed:
Mijn snijden, mijn hakken
en mijn zagen,
mijn pijn en nodeloos verdriet.
Maar als u mij ooit blind en doof
hier zwalken ziet:
vergeef mij dan mijn stomheid niet.