Netgedichten

netgedicht (nr. 32.690):

onder dekens, diep weggezonken

het gesprek
dat ze met zichzelf voerde
vond hij terug in zijn hand

hij schreef naar huis
zij sprak vanuit een schaduw
met ogen van weggaan

een laatste reis
door een donker huis, denkbeeldig heengegaan
in de veelheid van rouw

ze ontkleedde woorden
en het wachten uit openstaande deuren

het geluid en de stervenspijn;
erom huilen
van haar, enkel van haar

en van witte wolken
in iedere verwarde val, soms zichtbaar overdag
door de onrust van heupgedragen regen

hij schreef naar huis
kon het loslaten niet horen, niet met één hand

- verte is de waanzin waarvan de vingers werden afgesneden -

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 21 mei 2010

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: psychologie

diep w

3.0 met 13 stemmen

298

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Naam:: pelgrim
Datum:: 24 mei 2010; een wegzinken in een oeverloos bed met geschreven lakens op de heupen, weerklankt regen uit de poriën van je huid, -prachtig gedicht.

Naam:: Gerardo
Datum:: 23 mei 2010; beklemmend mooi

Naam:: marije hendrikx
Datum:: 23 mei 2010
Email:: maryama37hotmail.com; Ja, met een hand kun je het loslaten niet horen en niet meer naar de verte reiken. Wat is dit weer prachtig; alweer een schilderij in woorden.

Naam:: switi lobi
Datum:: 21 mei 2010
Email:: acm.visserquicknet.nl; Bijzonder diepgaande woorden.. ik volg ze, tot op het bot.

Naam:: pama
Datum:: 21 mei 2010
Email:: pebmartenskpnmail.nl; Hoever is z'n horizon die een mens kan overzien?
Misschien is dat de basis van alle bijgeloof.
Mooi gedicht Kerima.

Geef je reactie op deze inzending: