inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 32.716):

Doodgewoon

Als gevoelstijd bij het verouderen
alsmaar sneller gaat, de natuur de
innovatie van lijf en geest staakt,
ingeschapen jeugd-illusie van een
eeuwig leven als een kaars uitgaat,
dagen naamloos en gelijk worden,
woensdag herkennen aan ‘t lawaai
van de afvalbak en zondag aan de
grote stilte waarin ik je naam snij,
generaties een flikkerend licht zijn,
waken, slapen en sterven in elkaar
over gaan - dan zien we in dat later
geen verlenging van het heden is,
we ‘n ander persoon worden in een
andere wereld en ‘t sterven minder
pijnlijk als verwacht, de dood aan
‘t eind van de reis doodgewoon is.

Schrijver: Custor
Inzender: Janneke Koster Baas, 23 mei 2010


Geplaatst in de categorie: filosofie

3.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 322

Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
marije hendrikx
Datum:
24 mei 2010
Email:
maryama37hotmail.com
met belangstelling gelezen; ik zou zo graag willen leren om het zo te zien.
Naam:
pama
Datum:
24 mei 2010
Email:
pebmartenskpnmail.nl
Alles wat we niet kennen lijkt afschrikwekkend, met de dood als het ultieme. Mooi geschreven.
Naam:
annabel
Datum:
23 mei 2010
Email:
annekstziggo.nl
Gewoon prachtig!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)