inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 32.816):

Het zaad verstrooid

wat jij raakte
schitterde als goud
nu zijn je handen broos en oud

het water uit je bron
is langzaam opgedroogd jouw
wilde bloemen op een hoop gegooid

het zaad verstrooid
door tijd en tegenwind dat
hopelijk weer goede aarde vindt

jij hebt alles weggegeven
als je in de spiegel kijkt
weet je wat er over is gebleven


Zie ook: http://wilmelkerrafels.deds.nl

Schrijver: wil melker, 28 mei 2010


Geplaatst in de categorie: liefde

3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 162

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
lijda
Datum:
28 mei 2010
Email:
lijda-zielemanhetnet.nl
In de derde strofe verwoord je mooi wat alle ouders hopen, dat hun kinderen oprechte mensen mogen worden, mooi geschreven!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)