een kruik vol gedachten
onderhuids
terwijl de avond over het licht scheert
het leven meeneemt
zodra de traagste wijzers lonken
naar het ratelend gewicht
der waarden
heftig
aan het einde en van jarenlang
vermeden
alsof het dwingt tot schrapen
nog verder dan het denken, tot dwars door de wenteling
van werkelijkheid
zoek ik naar ontheffing, terug naar eerste
adem
barsten
vraagtekens uit
in een ander verdwijnen en nesten vol zelfbeelden
in zilte gedichten
wanneer woorden steeds dichter
bij elkaar worden gezet
getatoeëerd
op rode takken en vastgebonden taal
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 28 mei 2010
Geplaatst in de categorie: psychologie