Gezicht zonder ogen
hij gaf een hand
lachte en keek
met gezicht zonder ogen
sprak een stortvloed
van woorden uit
een oceaan zonder water
gebaarde naar aarde
en de stervende zon
met mimiek zonder licht
samen zijn we gaan lopen
dwars op de wind
hij blijft spoorloos mijn kind
Zie ook: http://wilmelkerrafels.deds.nl
Schrijver: wil melker, 1 juni 2010
Geplaatst in de categorie: liefde