Protest
Vroeger dacht ik moet het leven zin
hebben, maar tegenwoordig geloof ik
in de heilzame zinloosheid en bolle
borsten, die zich ongehinderd laten
strelen en wijn die door het keelgat
glijdt als minzame parels die absolute
verlichting brengen. Er zit iedere dag
een dikke man lievevrouwemelk naar
binnen te werken, weer of geen weer,
de buurt spreekt er schande van, maar
ik waardeer het lyrische beeld ervan,
de vrede van iedere rijke wijze. Ik
heb meerdere pijlen op mijn boog, maar
ik breek de boog om de pijlen te
bevrijden van hun moeizame, vergeefse
taken. Mijn hart bibbert van de kou,
het publiek eet liever gifslangen,
schade, nou dan, vlak mij maar uit.
De rijken koesteren hun soortgenoten,
loslopende gekken zoals ik zien ze het
liefste in de afgrond storten, want
dat versterkt hun elitair geneuk. Pure
mensen zijn schaarser dan kunst, kunst
faalt waar zij verzwegen worden.
Geplaatst in de categorie: woede