inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 32.931):

Een berg van glas

je wenkte naar me
op een berg van glas
herkende vaag je lach

maar je ogen
reflecteerden kleuren
ik wist dat jij het was

in glinsteringen onbereikbaar
een koele schoonheid
zonder scherf of barst

heb me toch aan jou gesneden
je glazen huis was nog niet af
mijn woorden braken glas

het warme rood heeft
eindelijk kunnen zeggen
hoeveel ik om je gaf


Zie ook: http://wilmelkerrafels.deds.nl

Schrijver: wil melker, 4 juni 2010


Geplaatst in de categorie: liefde

2.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 128

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)