Van paars tot lila en wit
verzand in diepere lagen
verloor ik allengs grip op dagen
liet wind en regen lang begaan
ontblote wortels bleven nog reiken
naar houvast in dit woelige bestaan
en moeizaam vaste grond hervonden
vertakten zij naar zomerend licht
sterke seringen kwamen in zicht
vragend om voeding voor groei
vanuit een eigen drang tot bloei
voorbij de groene grenzen
beproefde kleuren schenken zij nu
aan mijn rijpende denken
Geplaatst in de categorie: psychologie
mooi