Aan de dagzijde
Toch. Toch zal het uur komen.
Het uur waarin ik tederheid proef.
Teder door het verbaasde volgen
zonder te willen begrijpen
waarom het weerloos is.
Het volgende dat altijd luider zal slaan
onwetend van eigen toekomst
zoals het water dat zich ongestoord
spiegelen laat nabij het lege veld
zelfs als het lot om mij heen valt
ongunstig in elk teken of iedere wenk.
Dan. Dan nog zal ik in tweespraak geloven.
Openhartig in het beleven en woord voor woord
in de opeenvolging bij klaarlichte dag.
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 20 juni 2010
hotmail.comGeplaatst in de categorie: psychologie
Aan de dagzijde 3.0 met 20 stemmen 
390
390
Geef je reactie op deze inzending:
wacht zij, vol vertrouwen....
heel mooi Kerima.