inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 33.318):

Plus worden

Bang en verdrietig als het jongetje van Sinaspril,
die verslagen is door een agressieve overmacht,
een kakofonie van zielloze geluiden. Ik werd al
eerder verdreven, tot nul gedegradeerd, maar voor
eens en altijd ga ik dwars tegen het christelijk
gebod in, wat mijn vader er iedere zondag indramde.
Hé jij daar, op die dominante kansel, ik verdom het
nog langer om mijn ouders te eren, blaaskaak, hoor
je, idioot, traumaverwekker, ruim baan voor mij!
Toen waren zij machtiger, ja, maar nu niet meer
en eens zal ik verlost zijn van het verdriet waar
ik dagelijks in omkom. O valse, egoïstische ouders,
ik ben ontzettend boos op jullie! Het was erger dan
een gesticht, zenuwslopend en gekmakend. Hoe ik
verdwaalde in mijn eenzaamheid, bang was om mijn
boosheid te uiten, gevangen en doodsbang in een
doem van totale verlating en een pijn die gelijk
staat aan de meest gruwelijke, sadistische folteringen.
Van de min ga ik in de plus, dat scheelt een streepje
rechtop dwars door jullie minne tirannie heen.

Schrijver: Joanan Rutgers, 23 juni 2010


Geplaatst in de categorie: ouders

4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 329

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
ingridvoerman
Datum:
24 juni 2010
Email:
steveniingridhotmail.com
emotioneel,droevig ,mooi.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)