Compassie
( voor Marga Minco )
Als oude dame van in de tachtig, rimpels overal,
ik weet niet eens of je nog leeft, heb 'Het bittere
kruid' gelezen als een schilderij van Chagall, ziet
men weliswaar de vele groeven in je gelaat, maar dat
zegt niets over de de wonden in jouw hart, die veel
dieper gaan. Wanneer die grote, goddeloze nachtmerrie
van W.O.2 zich in het klein, hoe subtiel ook, nog
ergens voordoet, denk dan aan haar en aan haar volk,
hoe zij in die hellesferen de meest dierbaren verloren,
al die miljoenen medemensen, wreed van deze planeet
gezet door een luciferische afgunst. Als ik een Joodse
schrijfster was, dan zou ik ook op een gegeven moment
maar zwijgen, zwijgen uit ingetogen piëteit. En de
mens, de mooie mens in jezelf, opnieuw een kans geven,
eeuwige vreugde voor jou, lieve Marga Minco!
Geplaatst in de categorie: oorlog