Rondrit

De koetsier in Brugge sprak op een toon, die 'tien'
werkelijk deed weerklinken voor tien en in zijn ratelende
stem verdwenen wij voor de tijd die hij ons gaf, geborgen
in zo'n oude kar uit een andere eeuw en sidderend van
jaartal naar jaartal, spottend met een magere begijn,
een griezelige rit door de tijd, via holle kerken en
taaie monumenten - opeens die oude vrouw Julienne C.,
wiens kachel in de fik stond, die 's ochtend op de
beweegbare hondekop tikte en die haar eenzaamheid
deponeerde op een valse piano, maar spelen kon ze,
godallemachtig zeg, wat een temperament van zo'n
schriele, ondervoede, verwaarloosde bejaarde! Nu
is haar huis opgeslorpt door de jaren, nadat de
Visser haar binnenhaalde, maar ver daarvoor al
raakte zij haar aardse teugels kwijt en daarbij
de lust die haar voorvaderen reeds verbruikten.

Rondrit Brugge

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 2 stemmen 185