rode kersen
jij wees
naar de hoge kerselaar
vannacht nog
toen hij zijn wilde vruchten
vallen liet
glimlachte je
‘kom je terug morgen’
en zie nu hoe, naakt in het gras,
de dag fladdert in kringetjes
rond roze en wit
‘ja’, roep ik
‘ja’
ik hoef niet verder te gaan
dan de verwondering die jij me geeft
de zomer in
het is als licht, pas geboren
als een klaproos die naar lippen stijgt
vurig
en hoe je me kust
aan liefde
aan verlangen
gretig naar de smaak van huid
en het dichterlijk vereende
ontroerd
zo ontroerd
zo onbedekt
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 4 juli 2010
hotmail.comGeplaatst in de categorie: liefde
rode kersen 3.0 met 21 stemmen 
370
370
Geef je reactie op deze inzending:
mooi vind ik deze. de twee zinnen in directe rede kunnen er eigenlijk uit. dan wordt het gedicht spannender.
mooi thema die kersentijd....schreef er ooit ook een gedichtje over
U verheft taal tot kunst.
Respect.
Wat rozerood, wat wit, zo het lieflijk woordbezit.
Een prachtig gedicht!