Netgedichten

netgedicht (nr. 33.642):

bloesemkinderen

oh aarde, laat mij wonen
in de duizend ramen
in de schoot van ieder zicht

laat stilte mij herkennen
wanneer ik loop naast kinderogen, donker
door verlatenheid

ik zal de spraak van het vergankelijke bewaren
maar geef hen de klanken van het licht

ook al weten zij niet
waar ze kijken moeten, waar de weg is
zonder schreien

het open- en toegaan van de dagen
van ochtendvogels en geboren vlindergaven

oh aarde, fluister stenen vol met manen
bevrucht de twijgen met gezang

slok mij op

maar laat de kinderen
met de kleuren van de kosmos
in hun waarde

Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 11 juli 2010

miemake

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: psychologie

bloesemkinderen

3.0 met 20 stemmen

390

Er zijn 6 reacties op deze inzending:

Naam:: pelgrim
Datum:: 16 juli 2010; een schone opoffering waar kracht van uit gaat, vertederend gedicht!

Naam:: Coby Poelman-Duisterwinkel
Datum:: 14 juli 2010
Email:: cobytjeertlive.nl; Hoe intens mooi geschreven, dit gedicht vol liefde en bewogenheid.

Naam:: Quicksilver
Datum:: 12 juli 2010
Email:: dvdvthhotmail.com; Wondermooi, de titel alleen al spreekt me erg aan, met veel o-o-ontroering gelezen, daarin ligt de juiste waarde voor jou poëzie. Wat verbonden is met de kleuren van de kosmos in hun waarde! En dat "omvat" alles met elkaar.

Naam:: Hilly Nicolay
Datum:: 12 juli 2010
Email:: voorjaarsvlinderhotmail.com; Dat ze verblindend mogen stralen in de liefheid van het licht. In al de vruchtbare woorden doorschijnend in het gedicht.

Naam:: Martien Montanus
Datum:: 11 juli 2010
Email:: mamamoloxs4all.nl; Wat zou dat mooi zijn, alle kinderogen op de wereld verblijden met klanken van licht, wat mooi geschreven weer!

Naam:: ingridvoerman
Datum:: 11 juli 2010
Email:: steveniingridhotmail.com; prachtig geschreven,met liefde.

Geef je reactie op deze inzending: